Beton, roestvrij staal
In een slagorde, die eerder aan een groep dansers dan aan soldaten doet denken, zijn hier twaalf betonnen objecten geplaatst die zich op de een of andere manier tot elkaar verhouden, maar die – ondanks dat – toch individualiteit manifesteren. Het resulterende beeld doet vermoeden dat er wel een beweging was, of misschien zal zijn, maar dat deze gefixeerd is, en wel op een heel speciaal moment, alsof iemand een pauzetoets heeft ingedrukt. Er is daardoor sprake van een ietwat angstaanjagende verstilling, die ook aan de opgravingen in Pompeï doet denken. De fixatie van de geschiedenis, het ‘met geweld’ stopzetten van een ‘doorlopende voorstelling’ is altijd het centrale thema bij deze kunstenaar. Maar gewelddadig is het werk niet: de fixatie van de dansende figuren in deze open houding, is juist vredelievend, vol overgave, alsof zij de Apocalyps verwelkomen.
2013